Jazeker, het kabinet moet laten zien dat het bovenop het nieuws zit, goede afwegingen maakt en snel handelt. Dat hoort in tijden van crises. En dus roeren ongeveer 17 miljoen deskundologen zich om daar weer iets van te vinden. Nederland lijkt af en toe één grote talkshow, waar bij wijze van spreken de popmuzikant vertelt hoe het er in een IC aan toe gaat, de ‘opiniemaker’ (dat is werkelijk het meest stupide woord van de laatste tijd) oordeelt over hoe China het aanpakte en de misdaadjournalist eist dat iedereen nu recht heeft op gratis geld.

Zo ook de ‘discussie’ over het al dan niet sluiten van de scholen. Slechts een illustratie van dat armpje drukken. Het kabinet besluit A en dan zijn er altijd types die er een prestigestrijd van maken en gaan duwen op maatregel B. In het geval van de scholen: het kabinet vond het eerst – op medische gronden – onzinnig om ze te sluiten, maar deed dat later toch. Zonder nadere en nieuwe medische inzichten, zo zeiden ministers zelf.

Dat snapte natuurlijk niemand. Maar wat maakt het uit: we (d.i. sommige ‘deskundologen’) hebben ons gelijk gehaald: ‘Als wíj het roepen, dan gebeurt het ook. Net op tijd is dit dove kabinet tot inkeer gekomen. We hebben gewonnen!’ Zoiets.

Het gaat dan al lang niet meer om de beste reactie op een escalerende crisis, het gaat om gewin, soms politiek gewin. Dit soort opportunistische populisten zijn niet moeilijk te vinden, ook niet in de politiek.

In die redenering heeft het kabinet het dispuut dus ‘verloren’. Maar is dat zo? Of is het zo dat het kabinet in dit geval gewoon aan crisisbestrijding deed. En heeft afgewogen wat erger was: scholen open met als gevolg voortdurende onrust of scholen dicht met relatieve rust als bonus?

Dat heeft dan niks te maken met medische noodzaak. Als de deskundigen die het kabinet adviseren écht vinden dat het een onzinnige maatregel is, laat het kabinet dan ook gewoon toegeven dat de scholen dicht gaan om onrust in te dammen. Veel geloofwaardiger.